W Nim nasza nadzieja

Wielki Piątek – drugi dzień Triduum Paschalnego – to dzień Krzyża. O godzinie 15.00 uczestniczyliśmy, oczywiście online, w nabożeństwie Drogi Krzyżowej natomiast o godzinie 18.00 w wielkopiątkowej Liturgii Męki Pańskiej. Dniu sądu, męki i śmierci Chrystusa. Nowa rzeczywistość, w której kolejne dni Wielkiego Tygodnia spędzamy przed ekranami telewizora lub komputera, z jednej strony przynosi smutek z drugiej błogosławieństwo. Doświadczamy tego, że będąc w domu, słuchając słów kapłana podczas Eucharystii przeżywamy, wzruszamy się, jesteśmy częścią żywego Kościoła, tworząc „wirtualną wspólnotę”. Wielki Piątek to przede wszystkim liturgia Krzyża, której tajemnicę aby poznać, trzeba przemilczeć, zanurzyć się w zupełnej, wszechogarniającej ciszy i uniżyć się przed Bogiem. „Chrystus z miłości do każdego z nas dał się ukrzyżować. Wiedział dokładnie jak wiele będzie musiał wycierpieć, by zbawić ludzi” – mówił podczas homilii ksiądz Wojciech. Kapłan zachęcał do przylgnięcia do krzyża, ucałowania Go oraz ciągłego adorowania. Nie bójmy się krzyża, niech będzie On drogowskazem w naszym codziennym życiu. „Bądź pozdrowiony Krzyżu, gdziekolwiek się znajdujesz, w polach, przy drogach, na miejscach, gdzie ludzie cierpią i konają… na miejscach, gdzie pracują, kształcą się i tworzą… Na każdym miejscu, na piersi każdego człowieka, mężczyzny czy kobiety, chłopca czy dziewczyny… i w każdym ludzkim sercu (…) Bądź pozdrowiony Krzyżu Chrystusa. Ave Crux!” – pisał św. Jan Paweł II. Ostatnią częścią liturgii Wielkiego Piątku była procesja do Grobu Pańskiego, gdzie został wystawiony Najświętszy Sakrament w monstrancji okrytej białym przejrzystym welonem – symbolem całunu, w który owinięto ciało zmarłego Chrystusa. W tym roku symbolika Grobu Pańskiego związana jest z dwoma myślami: „Wielka Tajemnica Wiary” – hasło roku liturgicznego, w którym koncentrujemy się na Eucharystii jako tajemnicy oraz „W Nim nasza nadzieja” – pozwalająca ufać, że dla Boga nie ma nic niemożliwego, nawet wirus, pandemia i kwarantanna. Przy Grobie Chrystusa czuwają święty Jan Paweł II i Prymas Tysiąclecia Stefan Wyszyński, którzy nauczali, że ”Kościół żyje dzięki Eucharystii” i „Każda miłość musi być próbowana i doświadczana. Ale gdy wytrwa, doczeka się nagrody – zwycięskiej radości. Każda miłość prawdziwa musi mieć swój Wielki Piątek… Jeśli więc miłujemy naprawdę, trwajmy wiernie tak, jak trwała na Kalwarii Maryja z niewiastami i ufajmy! Skończy się Wielki Piątek, przyjdzie Wielka Sobota i triumf Wielkiej Niedzieli!” Wielki Piątek „pozostawił” nas na wieczornej adoracji, gdzie w ciszy chcieliśmy się wpatrywać w naszego Mistrza i Zbawiciela, poczuć Jego nieskończoną miłość i siłę. ks. Marcin