Porozmawiajmy o Alzheimerze! – katecheza w kontekście Światowego Dnia Chorego

„Alzheimer…To bezwzględna choroba, martwa niczym pustynia. Złodziej serc, dusz i pamięci.” Nicholas Sparks – Pamiętnik

„Porozmawiajmy o Alzheimerze” – takie zaproszenie, w przeddzień Światowego Dnia Chorego, skierowali do młodych ludzi z Zespołu Szkół Nr 7 w Wałbrzychu, kapłani – ks. Marcin i ks. Bartłomiej. Papież Franciszek w swoim orędziu właśnie na 11 lutego 2020 roku, pisze: „Słowa Jezusa: «Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię» (Mt 11,28) są wyrazem solidarności Syna Człowieczego wobec ludzkości dotkniętej smutkiem i cierpieniem. Jakże wiele osób cierpi w ciele i na duchu!(..) Osobom przeżywającym przygnębienie z powodu swojej sytuacji słabości i bólu Jezus Chrystus nie narzuca przepisów prawa, ale oferuje swoje miłosierdzie czyli samego siebie jako odnawiającą moc.” Takiej mocy każdego dnia potrzebują zarówno osoby cierpiące na różnego rodzaju otępienia jak i ich opiekunowie. Wiele osób nie potrafi poradzić sobie nie tylko z niezrozumieniem zachowań osoby chorej, ale i ze zrozumieniem własnych reakcji i sposobu radzenia sobie w obliczu wielkiego stresu i nowych nieznanych sytuacji. Bowiem wszystko jest inne… „ Alzheimer zabiera wszystko… Patrzysz na twarz osoby, którą kochałaś całe życie i wiesz, że nie ukrywa ona już żadnych uczuć. Że to maska za którą, jak twierdzą lekarze, nie ma nic. Refleksji, przemyśleń ani miłości, która karmiła cię całe życie…” Opieka nad chorym na Alzheimera nigdy nie ogranicza się jedynie do przygotowania posiłku, pomocy w ubraniu się lub też przypomnienia kilku podstawowych faktów z życia. Niektórzy określają ją jako „opadanie na dno razem z chorym”, z kolei inni „heroicznym aktem bezwarunkowej miłości”. Bez wątpienia jest to prawdziwie ekstremalne wyzwanie, które wyniszcza zarówno fizycznie, jak i psychicznie. O takiej bezwarunkowej miłości bliskich ale i o wczesnych objawach choroby Alzheimera, jej prawdopodobnych przyczynach i badanych sposobach spowolnienia rozmawiała z młodzieżą Beata Szałęga, prowadząca Dom dla osób starszych i niepełnosprawnych. Uczniowie analizując, na podstawie przygotowanych materiałów, poszczególne stadia przebiegu choroby Alzheimera, obserwowali jak zmienia się stopniowo codzienne życie chorego, jakie pojawiają się nowe problemy i trudności oraz jakie ćwiczenia można wykonywać z chorym na każdym etapie choroby. Na zakończenie każdy z młodych osób jako podsumowanie naszej katechezy dostał wydrukowane – słowa chorych skierowane do opiekunów rodzinnych: zrozum moją chorobę, odwiedzaj mnie. Nie trać ze mną kontaktu. Znajdź czas na wysłuchanie mnie. Daj mi trochę przestrzeni. Zrozum, że kiedy nie mogę już dłużej robić tego co dotychczas robiłem, to nie jest mi łatwo pogodzić się z tym. Pamiętaj: Ciągle jestem sobą. Ciągle ja to ja!” Beata