„A tam była cukiernia… Po maturze chodziliśmy na kremówki” – snuł wspomnienia Jan Paweł II, w 1999 roku, podczas spotkania z mieszkańcami Wadowic, swojego rodzinnego miasta.  I właśnie ta mała, słodka kremówka – stała się symbolem swobody Papieża w kontaktach z wiernymi. A Jego wspomnienia z czasów gimnazjalnych, zapoczątkowały niesamowitą popularność tych ciastek.  Wszyscy pamiętamy szczery uśmiech JPII, gdy opowiadał o ulubionych słodkościach. Aby poczuć smak i delikatność papieskich kremówek, a nawet samemu je zrobić, wystarczyło uczestniczyć w warsztatach kulinarnych zorganizowanych przez ks. Marcina w ramach Szczawieńskich Dni Papieskich. Mleko, cukier, cukier waniliowy, mąka i żółtka – „królowały” przez trzy godziny na zajęciach prowadzonych w klasach VIIa, VIIb i VIII. Miksery, miski, talerze i deski wprowadziły młodych ludzi w świat puchu, kremu, delikatności i „niebiańskiej” słodkości. Kremówka zrobiona samodzielnie jakoś inaczej smakuje, staje się dla nas jedyna i niepowtarzalna, po prostu najlepsza. Ale przygotowanie „papieskich słodkości” było jedynie pretekstem, aby z uczniami porozmawiać o życiu i pontyfikacie Świętego Papieża, by zainteresować ich Jego nauką oraz przybliżyć postać Karola Wojtyły, jako człowieka , którego cechowała niezwykła skromność, naturalność i prostota. Jan Paweł II był po prostu zawsze sobą – człowiekiem otwartym na innych, „zwyczajnym w swej nadzwyczajności”. Człowiekiem, który mówiąc o rzeczach banalnych, jak np. o kremówkach, zachęcał do otwierania się ludzi na rzeczy proste, którymi się trzeba umieć cieszyć. Według Jezuity o. Wacław Oszajca, to zachęta, żebyśmy umieli smakować życie również w jego prostych przejawach. Czy jeszcze to potrafimy? ks. Marcin